Mənim cəmi iyirmi dörd yaşım vardı və həyatım elə onda da fərəhsiz, səliqəsiz adamayovuşmaz dərəcədə tənha idi. Mən heç kəslə dostluq etmirdim və hətta iş yoldaşlarım məni nəinki qəribə adam hesab edirlər, hətta sanki mənə ikrah hissilə baxırdılar. Bu mənim ağlıma bir sual düşürdü: nədən məndən savayı heç kəsə elə gəlmir ki, ona ikrah hissilə baxırlar?